Travel Jurnal – warsztaty scrapbooking’owe w Katowicach

Od czasu obejrzenia pierwszego tutorialu z serii „Jak to jest zrobione – scrapbooking” oraz  jak powinny wyglądać pierwsze zakupy, zamarzyłam sobie udział w warsztacie, gdzie podobne do mnie pasjonatki dzielą się wiedzą i pomysłami na papierowe cuda.

Jak zamarzyła tak zrobiła! 2 czerwca 2018 pojechałam na warsztatu scrapbooking’owe do Katowic -  nie będę narzekać, że miejsce spotkania było na drugim końcu miasta. 😊

Sam warsztat był po prostu SUPER!!! Zorganizowany przy pomocy i wsparciu Craft O’clock, a prowadzony przez Asię Rybę z Co ja narobiłam Joanna Ryba. Już sama prowadząca zachęcała do udziału!!!

A, co najważniejsze, nauczyłam się, nowej dla mnie, techniki łączenia okładek  dzięki czemu, w końcu wychodzi mi każde łączenie bardzo równo. 

Miałam okazję używać nitownicy i nitów, fanką nie zostanę pewnie, ale przynajmniej mam pogląd co do zaplanowania wydatków na nią 😊

Tak prezentuje się mój TRAVEL JURNAL. 

Cel został osiągnięty, w przyszłym roku wybiorę się na podobny warsztat - album??? 

Pozdrawiam!

Trwam i się uczę - rodzaje wegetarianizmu

W FB-owej grupie – Wegetarianie Polska, z której się właśnie wypisałam – spotkałam się niedawno z wpisem, w którym Pani poruszyła problem wege-terroryzmu. Zauważyłam ten fakt już jakiś czas temu, brakowało mi tylko słowa, żeby go dobrze opisać.

Na czym polega – wege-terroryzm?

Głównie na wyśmiewaniu wszystkich, którzy nie są weganami. Jeżeli tylko ktoś publikował coś z serem, twarogiem, jajkami, leciał na niego niemiłosierny wręcz hejt. LUDZIE,  przecież wegetarianin, to nie to samo co -  weganin!?

Poszperałam wiec trochę i tak oto odkryłam, że większością ludzi kieruje zwykła niewiedza. A jak wiadomo Ignorantia legis non excusat – nieznajomość prawa nie jest usprawiedliwieniem!

Zanim więc wylejesz na kogoś wiadro pomyj w Internecie czy gdziekolwiek indziej, doucz się!

Słowo wegetarianizm pochodzi z języka łacińskiego - „vegetare” (= rosnąć, kwitnąć) lub. „vegetus” (= świeży, pełen życia, zdrowy). 

Pełen życia, nie jest tu przytaczany bezpodstawnie, jak wiadomo wegetarianom przyświeca też filozofia życiowa, w której zwierzęta nie mogą stanowić pokarmu, gdyż wiąże się to z pozbawianiem ich życia.

Jak w każdej filozofii, tak i w wegetarianizmie mamy kilka rodzajów – „niejedzenia poprzez niezabijanie”, a co się z tym wiąże, pewne skrajne do tego podejście.

Najmniej restrykcyjną formą wegetarianizmu jest – LAKTO-OVO wegetarianizm zakładający tylko i wyłącznie rezygnację ze spożywania mięsa.

Jest to forma wege bardzo często stosowana w czasie przejściowym, kiedy to nie rezygnujemy z odzwierzęcego nabiału -  jaj, sera, mleka, śmietany czy jogurtów oraz miodu. W tym przypadku, nasza stara dieta nie ulega radykalnej zmianie, nie musimy się przejmować niedoborem witaminy B12, za to powinniśmy pomyśleć o dodaniu do diety produktów z dużą zawartością żelaza – np. fasolki szparagowej, natki pietruszki, szpinaku, moreli czy truskawek.

I ja właśnie znajduję się w tej grupie, z powodzeniem już dwa miesiące.  Jem ryby i owoce morza, sery, jajka, śmietanę i jogurty, o mleku już nie mówiąc.

Ciut wyższy stopień wtajemniczenia, to LAKTO- WEGETARIANIZM. Od powyższego różni się tylko tym, iż wyklucza z diety jajka oraz ryby i owoce morza. Zapytacie – co to za różnica z tymi jajkami. Nie wiem, ale wydaje mi się, iż wiąże się to bezpośrednio z ochroną życia kurczaków płci męskiej, które jako nieprzydatne w nadmiarze, są po prostu zabijane.

Kolejnym krokiem jest - OVO-WEGETARIANIZM - dieta, która z produktów zwierzęcych dopuszcza spożywanie jedynie jajek. Trochę dziwne jak dla mnie! Szczególnie z punktu widzenia ochrony kurczaków.

Najwyższym wegetariańskim, znanym mi wtajemniczeniem jest - WEGANIZM (wegetarianizm restrykcyjny) – który zakłada całkowitą rezygnację ze spożywania wszelkich pokarmów pochodzących od zwierząt. Nabiał i jaja, to oczywistość, ale rezygnujemy też z galaretek zawierających żelatynę, żelek czy też miodu.

Weganie restrykcyjni nie używają kosmetyków odzwierzęcych czy też testowanych na zwierzętach, nie ubierają się w żadne odzwierzęce formy ubrań – skóry, futra itd.

Spotkałam się jeszcze z trzema innymi formami wegetarianizmu, ale przyznam się szczerze, że słyszę o nich po raz pierwszy w życiu i nie znam nikogo, kto żył by w oparciu o takie reguły.

WITARIANIZM – polega na spożywaniu produktów świeżych, surowych. Maksymalna temperatura „gotowania”, to 40 stopni Celsjusza – niewyobrażalne!

FRUTARIANIZM - najbardziej zaostrzona forma wegetarianizmu, ponieważ osoby go stosujące nie jedzą również żadnych owoców i warzyw, których zjedzenie zabiłoby roślinę – sałata!

SEMIWEGETARIANIZM – który zakłada jedzenie wyłącznie drobiu lub wyłącznie ryb i owoców morza.

Jak dla mnie, OVO-WEGETARIANIZM, to ostatni krok, do którego mogłabym dojść, ale póki co, nie jestem na to gotowa. Na razie cieszę z mojego dotychczasowego wyniku – 2 miesiące!

Pozdrawiam!

Międzynarodowy Dzień Dziecka Afrykańskiego

Wiedzieliście o tym?

Za Wikipedia:

Dzień ten przypomina masakry dzieci w Soweto koło Johannesburga w RPA, dokonane w r. 1976 przez tamtejszy reżim rasistowski, gdy tysiące dzieci murzyńskich wyszło 16 czerwca na ulicę w proteście przeciw niskiemu poziomowi edukacji i żądając prawa do nauki w swoim języku. Policja zastrzeliła wtedy wiele chłopców i dziewcząt, a w ciągu kolejnych dwóch tygodni zajść zabiła w sumie ponad sto osób, a ponad tysiąc zraniła.

W tym dniu wiele organizacji, np.:  Unia Afrykańska w zespół z organizacją UNICEF-u organizuje w wielu krajach przeróżne akcje, które kwestują na rzecz dzieci w Afryce.

Jeśli jednak w Waszej okolicy nic się nie dzieje, wejdźcie tu - https://www.dobroczynne24.pl lub https://www.unicef.pl/Prezenty-bez-pudla , wybierz kraj do którego popłyną Twoje pieniądze i kup coś oryginalnego – CEGIEŁKĘ NA PODRĘCZNIKI!!!

Warto też posłuchać staroci, by zrozumieć, że dobro nie umiera.

https://www.youtube.com/watch?v=Zi0RpNSELas&list=RDZi0RpNSELas&start_radio=1

Ponad połowa społeczeństwa afrykańskiego to analfabeci, a w wielu afrykańskich krajach wciąż nie ma obowiązku edukacyjnego, a właśnie edukacja jest jedyną drogą do lepszego jutra dla wielu ludzi. Nauka w Afryce, to nie tylko nauka pisania i czytania, to przede wszystkim nauka nawyków higienicznych, ochrony zdrowia, zapobiegania AIDS. To żmudna walka z przekonaniami dorosłych, że dzieci to nie tania siła robocza, to mali ludzie.

nie bądźmy europejskimi, zapatrzonymi w wygody snobami! Pomagajmy!

Watro pomagać! Dobro powraca!

Pozdrawiam!

„Martwiąc się opinią innych, stajesz się ich więźniem” – Lao Tzu.

Dzisiejszy tytuł, to jedno z prawdziwszych zdań jakie ostatnio przeczytałam, też tak macie? 

Ja niestety, czasami jestem bardzo na takie sugestie podatna, walczę z tym, staram się sobie mówić - bagatelizuj, nie przejmuj się głupimi ludźmi, ale nie zawsze wychodzi.

Nie wynika to z braku pewności siebie, bo akurat tego mi nie brakuje, umiem o siebie zawalczyć, upomnieć się o swoje i wygrać. Nie robię tego codziennie, ale w „kaszę dmuchać” sobie nie pozwalam.  I nagle, czasem, nie wiem jak i czemu, może na skutek słabszego dnia, bo przecież i „Musollini czasem musi odpocząć”, czy też spadku nastroju, odczuwam takie zaczepki bardzo głęboko i długo je przeżywam. 

Ciężko jest przyjąć krytykę – każdemu bez wyjątku.

I chociaż konstruktywna krytyka, pcha nas do działania – każdego bez wyjątku, pozwala spojrze3ć ma siebie z dystansem - każdemu bez wyjątku, to chamska, krzywdząca opinię na nasz temat, powala nas na kolana.

- Ale z Ciebie matka …

- Jaka?

- No właśnie taka!

Zamiast słowa „matka” można wstawić cokolwiek innego – lekarka, pielęgniarka kobieta, specjalistka, koleżanka itd.

Ten „ktosiek” nie wie do końca co jest w nas złe, co można by poprawić, zmienić, ulepszyć, ale musi się przyczepić, po prostu musi, bo nie byłby sobą.

Wtedy nieszczęśliwie uruchamia się nasza wyobraźnia i zaczynamy rozmyślać, rozdrabniać, pochylać się nad idiotą, a przez to stajemy się więźniem jakiegoś bezmózgowca. 

Nieświadomie zamykamy się w kręgu czarnych myśli, rozpamiętywania i rozdrapywania ran. W ten sposób tracimy energię i zapał do wszystkiego, co tej pory sprawiało nam radość.

Nie dajmy się!

Walczmy o swoje i nie poddawajmy się głupocie. Jeśli się coś, komuś nie podoba, to niech przestanie nas zauważać, rozmawiać z nami, przebywać w naszym cennym towarzystwie. Takich ludzi z naszego otoczenia należy się  jak najszybciej pozbyć.

Nie jest to łatwe, oczywiście, że nie, ale kiedy uświadomimy sobie, że w naszym otoczeniu jest ktoś taki, to już mamy połowę sukcesu, bo każda wypowiadana przez nią / niego opinia na nasz temat będzie porządnie filtrowana przez mózg i ... nie będzie przez niego zapamiętywana, tzw. „jednym uchem weszło, drugim wyszło”. 

Stosuję tą metodę od kilku lat, z większym lub mniejszym skutkiem i chociaż wciąż można mnie zranić, już nie daję się zamknąć w „więzieniu” złożonym ze słów i opinii ludzi, na których mi nie zależy, którzy pojawiają się w moim życiu na chwilę i których z łatwością mogę z niego wyrzucić.

Wam też tego życzę!

Pozdrawiam!

WEGE – to już dwa miesiące!

Niemożliwe stało się wykonalne, właśnie skończyłam drugi miesiąc bezmięsnego życia.

A! jest to jedna z niewielu rzeczy w moim życiu, których nie rozplanowałam w żaden sposób. Dopiero teraz, kiedy przekonuję się do diety bezmięsnej i czuje, i widzę jej efekty, mam jakieś plany na wytrwanie.

W pierwszym miesiącu musiałam się wiele nauczyć i to od razu, na już – np. nie zostawiaj jedzenia przypadkowi, bo będziesz głodna! Teraz regularnie gotuję, co prawda co drugi dzień, ale w szczegóły nie wnikajmy, wiec nie muszę pożerać pustych kalorii by się zapchać.

W drugim miesiącu dopracowywałam niektóre szczegóły, np. zauważyłam, że najtrudniejszym posiłkiem do wykombinowania jest … śniadanie!

Nie mam na nie za wiele czasu, wiec kiedy nie ma czegoś na już, po prostu nie jem. A to nie dobrze! Długo szukałam pomysłów, w końcu doszłam do wniosku, że doskonałym rozwiązaniem są różnego rodzaje pasty do chleba, które mogą pobyć w lodówce nawet 2 dni i zawsze są pod ręką:

 - jajeczna – prościzna, i jest zdecydowanie moim numerem 1!

 - z awokado – łatwa,

 - z soczewicy – już się trzeba napracować, ale dałam radę 😊

A kiedy dorzucimy do tego sałatkę warzywną lub owsiankę z mlekiem kokosowym i malinami – na zimno okropna, więc korzystam z mikrofali i po minucie jest po prostu wyborna, mamy propozycję śniadań na cały tydzień.

Wiosną i latem uwielbiam pomidory w śmietanie – im zimniejsze tym lepsze, wiec mogę je przygotować wieczorem.

Jajecznica – dla tych, którzy jedzą produkty odzwierzęce – czyli dla mnie, ale jest osiągalna tylko w weekend 😊

Z kolacją jest już łatwiej, bo po pierwsze więcej czasu na jej przygotowanie, a po drugie jej nie jem 😊

Niezmiennie i nieodwołalnie jedzenie musi sprawiać mi przyjemność, jak zresztą wszystko co robię, inaczej szybko się zniechęcam.

Zaczynam trzeci miesiąc i powoli dojrzewam do własnych przepisów, oryginalny miał jak dla mnie zbyt wymyślną recepturę, więc moje pierwsze kotleciki z soczewicy wykombinowałam sama – pycha!

Pozdrawiam!